Whats happen?!

Tarah

Ze zuchtte even en keek Sully aan."Als je die vis op het vuur vuur legt blijft er misschien wat voor 1 a 2 personen over.." zei ze zacht en keek saira even aan.Ze probeerde tenminste te helpen.Wat andere nu van haar vonden maakte haar geen ene moer uit.. Toen sully wenkte dat ze mee moest lopen liep ze hem rustig achteraan en beet even op haar onderlip."Fijn dat je meegaat" vervolgde ze rustig met een kleine glimlach en keek om zich heen terwijl ze het mes binnen handbereik hield.


[ sorry sorry korte post maar ben even afgeleid xd ]

Sully

"Dat klopt, maar het is tenminste een begin." verdedigde ik me. Het was waar, zelfs het kleinste beetje voeding hielp. Maar Tarah was opzoek naar meer eten, voor meer mensen. Wat natuurlijk ook erg belangrijk is. "Is prima" Zei ik terug op haar woorden. "Wat voor eten verwacht je hier in het bos?" Een bos kon natuurlijk een geweldige etensbron zijn, maar dat hoeft niet altijd. Stel heb je hier een bos, waar nergens eten of dieren te vinden zouden zijn. Dan had je er zeker niet veel aan. "Misschien kunnen we meteen wat hout bij elkaar gaan sprokkelen voor de naderende avond." Plots voelde ik een gemene steek op mijn linker arm. Met een reflex sloeg ik met mijn rechter hand rond het gedeelte waar ik gestoken werd. "Au! Klote muggen" Zei ik geërgerd. Ik hoopte maar dat hier geen giftige muggen, zoals de malaria muggen waren. Als ik daar door gestoken zou worden, leefde ik niet lang meer. Het idee dat dat een mogelijkheid zou zijn, was ernstig. "Ik hoop maar niet dat de muggen hier giftig zijn, ik ben zojuist gestoken" Ik zou het vreselijk vinden als wij geïnfecteerd zouden worden door giftige muggen. Daar kun je natuurlijk niets meer aan veranderen.

Tarah


"Ergens hoop ik hier een gewoon een wild dier te zien.Niet te groot en niet te klein" zei ik met een grijns en knikte kort "Hoop het ook" zei ze zacht en knikte kort."En zo wel, dan hebben we een heel groot probleem..." vervolgde ze en beet even op haar onderlip.Toen ze geluid hoorde pakte ze Sully zacht bij zijn arm om hem te laten stoppen.Ze keek om zich heen en zag al snel een hert of wat het was.. tenminste niet zeer groot en niet zeer klein... Ze keek Sully even aan en zuchtte.Deze konden ze zo toch niet krijgen..Ze zuchtte even en leunde tegen een boom aan.Ze had de boom gecontroleerd of er wat op zou zitten en dat zat het niet.." Hier krijgen we met geen mogelijkheid zo eten,, Een val zal eventueel wel helpen..." vervolgde ze en liet haar ogen op de grond vallen.

Sully

Toen Tarah ging zitten, besloot ik te blijven staan, voor het geval dat er een wild dier op het oog komt. "Ben je goed in mikken?" Fluisterde ik zacht. Een konijn stond half achter een boom, en waste zich. "Kijk, een konijn" Het was misschien niet veel, maar het was wél wat. Een konijn bevat veel proteïnes, die konden we goed gebruiken voor een betere weerstand hier. Ik staarde naar het dier, en wachtte op de reactie van Tarah.

(moet even kort, anders loop ik er zo overheen te praten)

Ze negeerd Tarah en legd de vis op de grond met haar vest eroverheen. Niemand zou dat stelen.. Ze draaide zacht en begon nu toch maar even te gaan liggen. Ze voelde zich nog steeds niet helemaal honderd maar dat maakte niet uit. Ze zou hoe dan ook strijden voor leven. Haar ogen sloten zich en ze luisterde naar het geluid om haar heen. Vogels.. Wolven gegrom? De wind, het water.. Ze gaapte en hield de vis dicht bij haar en sloot haar ogen. Ze was moe en een klein dutje kon geen kwaad. Ze had al een nacht niet geslapen. Ze knipperde nog even maar viel weer weg.. Ze kon het verschil tussen een Black-Out en gewoon slapen nu wel vinden. Bij een Black-Out werd ze benauwd en herrinerde zich niet meer wat er voorheen gebeurd was.. Haar slapen bracht haar dieper en dieper en ze lag nu opgekruld op haar zij, wetend dat het niet veilig was. Maar er waren meerdere mensen in de buurt dus veel kwaad kon het niet. In haar slaap draaide ze op haar buik en hield haar handen onder haar hoofd en bleef zo liggen. Ze droomde, en hoe? Ze dwaalde weg terug naar de gebeurtenis van het schip. Meestal kreeg ze later in haar slaap beelden terug van de black-out maar dat waren vage flashes. Ze zag Soraya in de reddingsboot gezet werden.. Zelf werd ze uit haar bed getrokken. Vaag kijkend keek ze om zich heen, en ja hoor het schip zonk. Gillende mensen.. Huilende baby's, in haar slaap schudde ze haar hoofd.. Nee.. Ze zag het schip voor zich, mensen met jonge kinderen, een pas getrouwd stel.. En een wat ouder. Ze beet op haar tanden en schrok half weer wakker. In een klap had ze haar ogen weer geopend en keek voor zich uit.. Ze bleef kijken en slikte, ,,Godverdomme!" Schreeuwde ze en pakte een van de oude houtjes op en gooide deze met volle kracht het bos in. Ze ging weer zitten en plantte haar handen op haar hoofd, ,,Verdomme.." Mompelde ze nog na.

Tara

Ze keek Sully aan. "Hoezo?" bracht ze zacht uit en zag een konijn zitten.Toen er iets in het bos gegooid werd schoot het konijn er als een gek vandoor." Fijn" mompelde ze kort en zuchtte.Ze haalde een hand door haar haren heen en ging staan."Dies dus weg" vervolgde ze en sloot even haar ogen.Haar hoofd bonkte al de heledag als een gek en wou maar niet ever gaan.Ze opende haar ogen en beet kort op haar onderlip terwijl ze naar sully keek.

Sully

Ik keek haar aan, en fronste mijn wenkbrouwen na het zien van Tarah. "Huh, waar heb jij last van, Tarah?" Ik ging op mijn hurken zitten, en bekeek haar vragend aan. Ik wachtte geduldig op andwoord. Ondertussen spookten mij andere gedachten door het hoofd. Ik heb zo'n ongelovelijke honger, ik hoopte dat wij nog een beetje geluk zouden krijgen, betreft het vangen an een maaltijd. Ik keek om mij heen, en ging naast Tarah zitten. Zoals gewoonlijk boog ik mijn knieën, en ruste er met mijn armen op. Zo zat ik altijd, want zo kon ik én comfortabel zitten én snel opstaan wanneer er iets aan de hand was. Ik keek Tarah vlot aan. Ik maakt eme een beetje zorgen, ze leek namelijk ergens verschrikkelijk last van te hebben. Ik zuchtte, eigenlijk konden we wel wat hulp gebruiken, ze waren toch een team? Maar blijkbaar konden we het prima met z'n tweeën af, volgens anderen.

Tarah

"Uhu? Nergens van" antwoordde ze rustig en stond op."Kom we moeten maar een verder lopen.Had ze Sully moeten vertellen over haar hoofdpijn? Nee dat was iets wat haar aanging en ze moest gewoon niet zielig lopen doen.Dat deed ze ook nooit op de Ranch thuis.Hmm ranch,, paarden, Natuurlijk! dat was het.Als ze hier niet zouden gevonden worden dan had ze een geweldig idee in haar achterhoofd.Toen ze een grote haar zag zitten pakte ze sully's hand even zodat hij stopte."Kijk" fluisterde ze bij zijn oor en weer in de richting van de haas.Ze liet sully rustig los en pakte een een grote en dikke tak van de grond. Als deze raak zou zijn, dan zouden ze iniedergeval ngo een kans maken als het konijn weg zou rennen.. Ze worp zo hard als ze kon die grote stak naar die haas toe en met wat beginners geluk raakte ze het konijn die er nu niet meer zo heel snel vandoor rende.. Zo snel als ze kon rende ze mét haar hoofdpijn achter het konijn aan en legde haar knie bij zijn hals.. Met een simpele druk achter bij het hoofd bewoog het konijn niet meer en keek ze het even in de ogen aan.Ze had net een konijn vermoord.. Niet dat ze het nu heel erg vond en dat dit de eerste keer was maar goed.. Ze pakte het konijn op bij de achterpoten en legde een andere hand even op haar hoofd.Haar hoofdpijn kwam met elke stap harder aan en steeds pijnlijker.. Ze liep rustig terug naar sully, nog wel een wat buiten adem door de adrenaline die ze had gekregen door heet instinct en keek hem aan en slikte even.We hebben tenminste eten voor meer dan 3 personen.." zei ze kalm.Haar mes hoefde ze nog niet eens te gebruiken nu...

Sully

"Geweldig!" Ik kon het haast niet geloven, maar ze hadden eten, voor vanavond! Dankzij Tarah konden wij vanavond een redelijk fatsoenlijke hap naar binnen slikken. "Geweldig.. Goed gedaan Tarah." Ik kreeg de neiging Tarah te omhelzen, maar dat deed hij toch maar niet. Stel, vond ze dat niet leuk? Een enorme afgang natuurlijk. Toen tarah terug liep, zag ik dat ze haar hand op haar hoofd neerlegde. Waarom zou ze dat doen? Ze leek ook al niet te vit, daar net bij de boom. Waarschijnlijk heeft ze erge pijn of steken in haar hoofd.. Ik vraag haar later wel, dacht ik.

"Kom, laten we terug gaan naar ons slaap plek, of vind je het nodig de anderen in te lichten van onze vangst?" Persoonlijk vond ik van niet. We hadden dit konijn met onze eigen krachten gevangen, en dus hadden wij zelf ook het recht het op te eten. Natuurlijk gunde ik de anderen ook wel eten, maar dan hadden ze toch ook gewoon mee kunnen gaan, dan hadden we vast en zeker meer gevangen, en dus meer kunnen verdelen.
Ik zou eventueel wel een gedeelte willen delen, maar zolang dat niet nodig was, at ik het liever zelf op. Ik verrekte namelijk van de honger, en Tarah vast ook.

Tarah

"We gaan gewoon terug en zien wel wie er daar zijn,als we met zijn twee zijn eten we het op, zo niet deel ik wel" zei ik rustig en knikte.ik had honger maar ik had te erge hoofdpijn om me daar op te concentreren..


Eenmaal aangekomen bij de plek waar ze sliepen Legde ik het konijn op een steen en liet me even op de bladeren waar ik die vorige nacht op heb geslapen vallen.Ik moest gewoon meer rusten dan dat ik tot nu toe deed.Die knal op mijn hoofd heeft me gewoon uitgeput.Ik wou het sully wel vertellen maar het wat mijn probleem niet de zijne dus waarom zou ik het vertellen.Ik slikte even en keek naar een punt voor me om me niet aan de pijn te herinneren.

Saira voelde zich duizelen en het benauwde gevoel toenemen.. Ach, het was wel even fijn om hier niet te zijn. Even niet op deze wereld. Ze liet het over haar heen komen en stond op. Het vreemde was, je kon alles doen maar zonder dat je het jezelf kon herrineren later. Ook kon je half niet aanwezig zijn en gewoon rond dwalen. Thuis wist iedereen ervan en die hielpen haar ook. Ze stond op en liet het vest met de vis liggen. Ze keek even naar boven.. Het werd alweer avond. Ze zuchte, en liep langs de waterkant.. Hoever was ze nu? Ze kon het gebied waar ze net stond al niet meer zien. Een misselijk gevoel kwam haar maag binnen en ze rilde en liep toch maar verder. Het zal allemaal wel, waar was ze net? Sterker nog waar is ze nu? Maar binnen een paar seconde was ze die gedachte alweer vergeten.. Haar ogen gingen naar het water en ze boog erover heen. Ze zag zichzelf in het speigelbeeld, moeie ogen.. Haar haar dat doorweekt is.. Ze strijkt plukjes haar uit haar gezicht en staat weer op, het begint langzamerhand steeds meer af te koelen en het kippenvel staat op haar armen, niet dat ze dat ook maar enigzins doorhad.
Nadat ze een heel stuk heeft gelopen komt ze half bij zinnen en ze kijkt wazig om zich heen, nog moeilijk ademed kijkt ze nog achter haar... Waar was ze in vredesnaam beland? Haar ogen gingen naar de rivier. Godzijdank was ze nog dichtbij gebleven... Maar waar ze was? Ze had geen idee, inmiddels was de zon ook onder en had de dag plaats gemaakt voor de nacht. Ze pakt haar mobiel maar deze heeft geen teken van leven meer. ,,Damn.." Zegt ze met kaken op elkaar gedrukt. Zou ze hier gaan sterven? Nee dat zou zwak zijn, ze was van niemand afhankelijk maar toch.. Het zat haar niet lekker. Midden in de middle of nowhere in het donker.. Met vreemde beesten om je heen. Saira zuchte en zakte bij een boom neer en liet haar hand op de grond glijden om vervolgens een takje beet te pakken en hiermee cirkels in de grond te kerven.

Sully

Ik volgde het voorbeeld van Tarah, en gaf me ook neer op de bladeren, die gister nacht als bed dienden, en waarschijnlijk de naderende nacht ook. "Nu kunnen we in iedergeval deze avond zonder zorgen doorbrengen" Zei ik zacht. Langzaam sloot ik mijn ogen, en kwam ik tot rust. Een spannende middag was het zeker, met het konijn, en het struinen door de bossen, het ijs van te voren... Dat was allemaal nieuw voor ons.

Ik sluimerde langzaam in een diepe slaap, maar werd gewekt door een wegvliegende vogel uit de bosjes, waardoor een tak van de boom brak. Die tak belandde vlak achter mij. " Zal ik wat hout zoeken, voor een kampvuur?" Ik stond op, en lag enkele bananenbladeren recht. Ik keek in de verte over de zee, en zag hoe de golven over elkaar heen vlogen. Het had een mooi gezicht, maar ik dacht liever niet meer na over het begin van dit avontuur. Het moment waarop ik wakker werd, op een nat houten spaanplaat. Het bracht vervelende herinneringen omhoog...

Tarah

"Is goed" zei ik rustig toen hij voorstelde hout te halen.Ik haalde een hand door mijn haren heen en stond op."Ik probeer dat konijn met te berijden ofzo.." zei ik zacht en pakte het mes..


Na een tijdje geklungeld te hebben had ze het eindelijk voor elkaar gekregen en waste ze haar handen.Bang voor bloed ofzo was ze zeker niet en zou het nu ook niet zijn.Zovaak had ze dit gezien maar nooit zelf gedaan."Het is gelukt" zei ze zacht en grijnsde kort. Enkele stukjes bleed had ze over een jonge tak gedaan aangezien deze niet verbrandde.. Ze zuchtte even en keek Sully aan.

Sully

In de bossen verdrongen, kreeg ik uiteindelijk die ene stok los. Een mooie dikke stok leek het van een afstand, maar wanneer hij eenmaal in handbereik was, viel het tegen. Nouja, ik zocht gewoon verder.
Uiteindelijk had ik een kleine stapel takjes voor vanavond gevonden. Ik zocht morgen wel weer, dacht ik.
Ik stapte door de bossen terug naar de plek waar we sliepen, en zag tarah, al bezig met het villen van het konijn. Ze zei vlot dat ze klaar was, en ik bekeek het dier eens. "Nou, dat ziet er prima uit volgens mij" Snel kom ik er bij zitten, en legde tussen mij en Tarah in een aantal takjes, die voor het kampvuur bedoelt waren. Ik keek hongerig naar het gevilde konijn. Het zag er nu nog niet erg lekker uit, maar zodra het dier gebakt was, vast en zeker..
Ik pakte een stevige tak, en greep het mes van Tarah, die in handbereik lag. Hiermee sneed ik de tak doormidden, zodat ik daar met een andere stevige tak in kon gaan wrijven, totdat er een rookwolkje ontstond. Met een aantal gedroogde bladeren ving ik het kleine vuurtje op, en legde ik het onder de takkenstapel. Hierdoor ontstond er een groot kampvuur. Ik vond persoonlijk dat ik het maken van vuur wel redelijk in de hand kreeg zo.

Tarah

Ze zetten het konijn boven het buur op twee takjes en ging op de bladeren zitten die naast die van Sully lagen.Haar gedachten gingen even terug naar de ramp.Ze had geen idee of haar zusje nog zou leven of haar ouders...Ze slikte even en ging achterover liggen.Met haar ogen gesloten dacht ze even na, als ze niet opgespoord zouden worden zou de wereld denken dat ze dood waren... Ze had hier enkele paarden zien lopen in het bos en zou het geweldig vinden om weer eens wat met paarden te werken. Misschien ooit, als ze de kans zou krijgen zou ze er 1 vangen.. daar was ze van overtuigd... Een zucht verliet haar keel en ze opende haar ogen weer terwijl deze even over sully zijn rug gleden.

Sully

Ik zat op mijn knieën, en keek dromerig naar het vuur. Het konijnenvlees knapperde boven het vuur, doordat er vet vanaf drupte. Ik keek naar Tarah, die op haar bladeren aan het uitrusten was. Het leek alsof ze ergens aan dacht. "Waar denk je aan.." Zei ik zacht. Nu ook ik ging liggen, en genoot van de heerlijke vlees geur die van het konijn af kwam.

Ik voelde me op dit moment heel erg fijn. Het was niet te warm, ook niet te koud, en de middag lucht veranderde al in een nacht hemel, vol met sterren. De eerste sterren waren al zichtbaar toen ik mijn ogen weer opende. Het zag er erg mooi uit.

Zelf was ze alweer hald in slaap gedoezeld en schrok zich rot toen er ineens aan haar gesnuffeld werd. Een luide gil was te horen en zonder erbij na te denken sloeg ze het dier met blote vuist tegen de grond, een luide piep was te horen maar ze was er nog niet van overtuigd dat ze veilig was en bleef door rammen tot ze een warme vocht aan haar handen voelde.. Met trillende handen bleef ze kijken naar dat "iets" dat haar de haren van het lijf had laten schrikken. Ze legde haar hand op het bondje van een jonge fret en trok het dier omhoog. Ze keek om zich heen had iemand die gil gehoord? Ze was zich anders dood geschrokken van de plotselingen aanraking. Haar ogen gingen naar de boom en weer naar de dode fret. Ze slikte en stond op.. Wat had ze gedaan? Vroeger had ze er huilend naast gestaan en nu? Nee nu was het iets rustiger. Ookal zaten haar handen onder het bloed en had ze een dode fret in haar handen.. Haar hart bonsde als een gek en ze hield de fret in haar handen. Hoe komt ze erop om hier in slaap te vallen, ze had door een wolf aangevallen kunnen worden, of een jaguar.. Een of ander roofdier die haar als heerlijk maal aan zag. Ze zuchte en sloot haar ogen. Ze moesten bij een groep blijven.. Waren hun al terug gekeerd? En dan was zij weg.. Hoe kwam ze hier uberhaupt? Weer een black-out gehad? Het zal vast wel. De benauwdheid was er namelijk nog steeds en die ging niet zo een twee drie weg.

Tara

Het vlees was nog lang niet klaar, eerst zouden alle parasieten en weet ik veel wat er uit moeten... Ze keek naar de sterrenhemel waar de blik van Sully op gericht stond.Een hand gleed door het zand en ze zuchtte kort. Nu pas schoot het haar door dat Sully vroeg waar ze aan dacht.. "Oh ik dacht aan mijn zusje en ouders, misschien dat ze nog leefden en ergens rond zwierven óf de overleden zouden zijn, verdronken vermoord door de dieren noem maar op.." zei ze en slikte even.

Sully

"Saira vermeldde mij al dat er weinig overlevenden waren." Ik verwachtte zelf dat mijn ouders, mijn goede maat en mijn vriendin er niet meer zouden zijn geweest. "Ik ben mijn ouders, een goede vriend, en mij vriendin ook verloren, ben ik bang." Ik kon momenteel niet beseffen hoe verschrikkelijk dat verlies is. Ik hield me alleen maar bezig met overleven.

Ik hoopte dat Tarah zelf wel besefte dat er vrij weinig kans was dat haar familie het heeft overleeft.
"Ik denk dat het konijn zometeen wel redelijk gaar is" Ik had wel trek in een lekkere hap. Zeker na dit grote avontuur..


Omg, ik ben echt heel erg inspiratieloos..

Tarah

"Ja,maar ik wil of kan het gewoon nog niet geloven...Je vriendin? das rot..." zei ze en schudde haar hoofd.Even slikte ze en keek hem aan."Ik wil er niet meer over praten..." zei ze zacht en keek even naar het konijn,"ja ik denk dat die wel gaar is nu.." zei ze rustig en pakte de stok van het vuur.. Ze brak een stukje af en proefde het,,,"Hmm, heerlijk!" bracht ze met een grijns uit en gaf de stuk aan Sully. Even schoot haar gedachten naar Saira, waar was ze eigenlijk? Hmm misschien wou ze even alleen zijn en was daarom niet hier...

Sully

"Ik begrijp het" Een zucht verliet mijn mond, en gaf rust aan mijn gedachten. Ik wou er zelf ook niet over praten, maar het is sowieso niet goed om je verdriet te verkroppen, door er nooit over te praten. Vroeg of laat zouden we allemaal beseffen wat er is gebeurd, en zouden we ooit allemaal eens flink de tranen laten lopen. Nu was dat niet van toepassing want we moesten immers overleven op dit eiland.
Ik wou het eiland eigenlijk wel eens goed gaan verkennen, en daarvoor zou een vervoersmiddel wel erg gemakkelijk zijn. "Jij werkte toch met paarden?" Vroeg ik geïnteresseerd. Het zou ideaal zijn om hier in het eiland een paard te hebben om te kunnen rijden, zodat het verkennen wat sneller zou gaan. Aangezien er hier dichtbij een gigantische ijsvlakte te vinden was, kon dat niet het enige zijn. Een strandje, een ijsvlakte en een bos achter ons kon dit grote eiland niet alleen tevreden stellen."Ik denk dat ik binnenkort maar eens op verkennings tocht ga" Ik dacht nog eenmaal na, en was vervolgens vast besloten dit zeer binnenkort uit te voeren, in de hoop een kudde wilde ponies tegen te komen.

Tarah

Ze knikte kort en sloot haar ogen even.Haar hoofd deed nog steeds pijn en het leek nog niet weg te willen gaan..Haar hand gleed even naar haar nek en ze zuchtte even.. Misschien dat er een spier bekneld zat door die botsing met de rots, ze wist het allemaal even niet meer.. ""Ja ik heb met paarden gewerkt ja" zei ze rustig en knikte."Als je gaat ga dan niet alleen.." vervolgde ze rustig en slikte kort.Ze trok haar knieën op en liet haar armen even als haar hoofd erop rusten.

Sully

Ik dacht na over de woorden van Tarah. Ze had gelijk. Als ik alleen zou gaan, konden er allemaal gevaren opduiken, en met z'n tweeën waren we sowieso sterker dan alleen. Ja dat was waar. Ik keek naar Tarah, die haar pijn leek te vermijden door haar hoofd te laten rusten op haar armen. Ik was vast besloten dat er iets mis was, en dat Tarah pijn leed. Misschien wel veel pijn leed. "Tarah, is er zeker weten niks met je aan de hand? Het lijkt alsof je hoofdpijn hebt" Ik hoopte dat Tarah eerlijk zou zijn. Dan kon ik misschien iets voor haar doen. Tarah had dan zeker rust nodig. Ik wachtte op reactie van haar, en stond op om wat water uit het meer te halen.

Tarah

"Las van hoofdpijn, denk dat het komt omdat ik met mijn rug of nek/hoofd, tegen een van de rotsen ben geknald..." zei ik rustig en beet even op mijn onderlip."Komt wel weer goed.." vervolgde ik rustig en knikte kort..Ik nam nog een hapje van het vlees en sloot toen even mijn ogen.Mijn hoofd deed pijn maar ik was er bijna van verzekerd dat het wel weer weg zou gaan, alleen wanneer...?

Sully

"Jij moet rusten meisje, je kan wel een verknelling opgelopen hebben door de klap." Ik hoopte voor Tarah dat haar hoofdpijn snel zou opknappen. Misschien waren er wel dokters gestrand hier op het strand. Ik was er zeker van dat Tarah het rustig moest houden op dit moment. "Zorg ervoor dat je voldoende rust, Tarah, anders zal het niet opknappen, echt niet." Ik glimlachte naar haar en keerde me om, ik nam nog een slok water en liep weg. "Ik loop even naar de groep. Even kijken of Siara er ook is." Ik liep op mijn gemak langs het water, en hoorde de zeemeeuwen krijsen boven mijn hoofd. Enkele kwallen waren aangespoeld, en daar moest ik zeker op letten met mijn blote voeten.